Résumé
De auteur maakt een beknopte status quaestionis op over het arbeidsverdelingsdebat in enkele West-Europese landen. In België zijn de meningen omtrent arbeidsherverdeling en arbeidsduurverkorting (ADV) verdeeld. De auteur wijst in dit kader naar de voordelen van ADV, naar het preventieve of curatieve karakter van ADV en naar de Vlaamse werkgelegenheidsconferentie waarop men akkoord ging over de betaling van premies aan de werknemers bij vrijwillige overstap van voltijdse naar deeltijdse arbeid. In Duitsland werd 'arbeidsherverdeling' in het politieke debat opgenomen. In Frankrijk werden zowel de 32-urenweek als het wetsvoorstel van de de vierdagenweek verworpen, maar bij vermindering van de arbeidsduur met 15 percent, krijgen de werkgevers wel loonkostsubsidies op voorwaarde dat zij minstens 10 percent aanwervingen verrichten en een loonkostverlaging van 7 percent doorvoeren. Groot-Brittannië is arbeidsduurvermindering helemaal niet aan de orde. In Nederland, waar de werkloosheid 2 procentpunten lager ligt dan het EU-gemidddelde, zou men een bewuste arbeidsherverdeling d.m.v. arbeidstijdverkorting nastreven.