Korte inhoud
In dit artikel gaat men na waarom het technisch en beroepsonderwijs zich de laatste 30 jaar zo verschillend heeft ontwikkeld voor jongens en meisjes. Men schetst de evolutie van het vrouwelijke technisch en beroepsonderwijs in 3 perioden (voor Wereldoorlog I, tijdens het interbellum en na 1945) en men onderzoekt welk vrouw- en maatschappijbeeld aan de grondslag lag van deze onderwijsvormen en ontwikkelingen. Het leerlingenaantal in het vrouwelijke technisch en beroeponderwijs bleef opmerkelijk constant. Het mannelijk technisch en beroepsonderwijs was daarentegen onderhevig aan grote schommelingen : het aantal leerlingen groeide er van 45,4 percent in 1956/57 naar 61,5 percent in 1986/87. De oorzaak van deze dualiteit zoekt de auteur in de dynamiek van onze industriële wereld en de 'ongewijzigde' opvatting van de rol van de vrouw en van de man. Aan de basis van het technisch onderwijs voor meisjes ligt een maatschappijbeeld dat steunt op hiërarchische relaties en groepsgebondenheid; het maatschappijbeeld waarop het technisch onderwijs voor jongens berust is één van gelijkwaardige relaties en individuele ontplooiing.