Korte inhoud
In dit artikel laat Hedwige Peemans-Poullet zien dat de 'gezinsmodulering' van de sociale zekerheid een historische constructie is. Aanvankelijk kreeg immers enkel de aangeslotene een vergoeding uitbetaald voor de dagen dat hij verhinderd was om te werken. Verder gaat zij na hoe na 1900, wanneer vrouwen niet langer de toestemming van hun echtgenoot nodig hadden om bij een ziekenfonds aan te sluiten, autonome vrouwenziekenfondsen de kop opstaken. Deze vrouwenziekenfondsen kenden een groot succes, maar wisten niet te overleven na de overheidsbeslissing in 1920 om nog slechts die ziekenfondsen die 'gezinsgericht' waren te subsidiëren. Eén vrouwenziekenfonds bleef bestaan: dat van de 'Femmes prévoyantes socialistes'.