Résumé
Dit artikel geeft een overzicht over de berekening van de personenbelasting in België, die voornamelijk gebaseerd op het beroepsinkomen, het vermogen en de gezinssamenstelling. Men verduidelijkt enkele elementaire fiscale begrippen en gaat per belastingspost na hoe de twee grote principes die het Belgische belastingssysteem schragen nl. het herverdelingsprincipe en het beginsel van draagkracht worden toegepast. Men komt daarbij tot de bevinding dat de - in principe - individuele belasting vaak in schril contrast staat met het gezin als belastingseenheid en dat in het éne geval de gehuwden worden bevoordeeld, in het andere de samenwonenden. Het 'huwelijksquotiënt', dat een gedeelte van het inkomen overhevelt naar de niet beroepsactieve of weinig betaalde partner, realiseert geenszins de zelfstandigheid van de vrouw. En ook de de zogenaamde 'progressiviteit', waarbij de aanslagvoet stijgt naarmate de inkomsten toenemen, blijkt een nepprogressiviteit te zijn. Daarom dringt, aldus het artikel, een hervorming van een fiscaliteit die geschraagd wordt door een maatschappijvisie en die in functie staat van een gezinsbeleid zich dan ook op.