Résumé
In dit artikel vergelijkt Tanja Nuelant de fiscale systemen in de lidstaten van de Europese Unie vanuit de gezinsdimensie bij inkomstenbelasting. Zij bespreekt hierbij de belastingsmaatregelen die in de jaren 80, begin jaren 90 in de verschillende EU-landen werden genomen om te komen tot een gezinsvriendelijk beleid dat tegelijkertijd de discriminatie tussen samenwonenden en gehuwden moest tegengaan. Zo legt zij als belastingsverminderingstechniek 'splitting' uit, dat in gezinsquotiënt (Frankrijk) of huwelijksquotiënt (België, Duitsland, Luxemburg en Portugal) resulteert en gaat zij na hoe de verschillende belastingstelsels kinderen ten laste en kosten voor kinderopvang verrekenen. Verder stelt de auteur de vraag of de belastingsverminderingen voor speciale gezinstypes (éénoudergezinnen) invloed hebben op de arbeidsparticipatie van de gehuwde vrouw. Bijzonder interessant zijn ook de indexen die de steun weergeven die de verschillende landen aan de gezinnen verlenen via de inkomstenbelastingen, de transferten via de sociale bijdragen en de directe transferten in cash. De auteur merkt echter op dat de 'gezinsdimensie in het fiscaal stelsel' een bijzonder complex element is, omdat naast inkomensbelasting immers nog tal van diverse andere factoren, zoals bijvoorbeeld de BTW, een rol spelen. Bij de evaluatie van een modern fiscaal stelsel moet er rekening worden gehouden met twee principes: samenwoners en gehuwden mogen niet gediscrimineerd worden en beide partners/echtgenoten moeten worden erkend als potentiële verdieners.